snuła się bez większego celu w okolicach wieży, w czapce z pomponem i grubych rękawiczkach, trochę zamulając. konkretnie od wczorajszej rozmowy z fryderykiem, ale trudno nie zamulać, kiedy dowiaduje się takich newsów, right? amen.

jakichkolwiek niusów się nie dowiedziała, othello również kręcił się tu bez celu, paląc papierosa i rozkminiając sens życia. pewnie próbował dokonać samousprawiedliwienia się za to, że obił mordeczkę fryderykowi. pewnie szedł z naprzeciwka i nie miał zamiaru udawać, że się nie znają, albo, że zostawił żelazko na gazie i musi lecieć. - cześć, co tam? - zapytał wydawać by się mogło od niechcenia, po czym rzucił niedopałek na chodnik. wbił w nią spojrzenie, z którego można było wyczytać, że jest trochę zmęczony. pewnie też wstał o piątej z rana, a potem był jeszcze na fitnesie.

przystanęła, kiedy othello ją zaczepił i przez moment wyglądała jakby nie do końca wiedziała co ma zrobić, gdzie jest i co się dzieje. na sam koniec się rozpłakała, co tłumiła w sobie przez cały dzień i w jakiś niewyjaśniony sposób to właśnie othello uniemożliwił jej hamowanie łez chociażby minutę dłużej. napisałam minetę. jestem niewyżyta i niemoralna? dzień dobry - cześć, fryderyk.. był wczoraj u mnie - odpowiedziała więc, wzruszając ramionami i starając się zapanować nad głosem, ktory zachowywał się tak jakby skakał na trampolinie. wyobraź sobie trampolinę w środku brookie. okej, koniec. jestem głupia. to oficjalne.

ehehehee, dzisiaj niby byłaś w smyku a tu mi jedzie czołg. pewnie kupowałaś fikuśne majtaski w sexszopie i stąd te myśli nieczyste, ehehehe. kiedy się rozpłakała, othello zrobił głupią minę i nie za bardzo wiedział co robić, jednak po chwili ogarnął i przytulił bruk, lekko klepiąc ją po plecach - taaa...wiem. puknął lexie. powiedziała mi o tym kilka dni temu. dziwki. ale dostał ode mnie w ryj, jeśli cię to pocieszy - powiedział. może jego pocieszenie nie było jakoś szczególnie skuteczne, ale to pewnie dlatego, że on potrzebował pocieszenia, w postaci jakiejś gorącej lasi, ehehe. żardzig. - ciekawi mnie tylko to, czemu ten kretyn łazi z tym po wsi i rozpowiada takie rzeczy. trzeba być idiotą - prychnął nieco pogardliwie i się uśmiechnął, trochę na siłę, bo go też ta sytuacja wkurwiała nielekko.

-ode mnie też - mruknęła cicho, obejmując othello, bo był cieplutki, ładnie pachniał i w tym momencie, w przeciwieństwie do fryderyka, nie wywoływał u niej odruchów wymiotnych kiedy był blisko. pociągnęła nosem, przytulając się do niego jeszcze ciaśniej. taka prawda, brooklyn jest teraz bad assem, bo nie slapnęła frycka, a doprawiła jego nos całkiem solidnym prawym sierpowym :p. odsunęła się w końcu, obejmując ramionami - wiesz co mi powiedział? że to wyrównywanie rachunków - ponownie się rozpłakała, kiedy o tym pomyślała - w dodatku z lexie.. - przewróciła oczami, zalewając się łzami. pewnie zamarzną jej na policzkach. ;o

- chyba też powinienem się teraz rozpłakać - podrapał się po głowie z lekkim zakłopotaniem, po czym widząc zalewającą się łzami bruk wywrócił oczami, lekko się irytując. nie miał najwidoczniej cierpliwości do kobiet, ani żadnego wyczucia - weź przestań kurwa beczeć. rachunki srachunki, ale prawda jest taka,że go zdradzałaś. ze mną - wskazał na siebie i automatycznie się wyprostował - chciał zrobić na złość i tobie i mnie. może jest cipą, ale zemsta mu się udała. w sumie to go nawet rozumiem i nie wiem czemu dałem mu w ryj - zamyślił się trochę, drapiąc się po brodzie - z resztą pieprzyć to. a tak a propos pieprzenia...nie chcesz wpaść do mnie?

-co było błędem i wcale tego nie planowałam - wyjaśniła, ocierając policzki wierzchem dłoni, a raczej rękawiczki, kręcąc głową - on zrobił to zupełnie celowo. w dodatku z lexie - uparła się chyba na przypominanie o tym co pięć sekund, ale z całego zajścia fakt celowości i tego, że dziewczyną była lexie bolały ją najbardziej - gdyby tylko to był ktokolwiek inny - ponownie pociągnęła nosem, starając się doprowadzić do względnego porządku - ale nieważne - wyciągnęła z torebki pomadkę, nawilżając nią usta - to już skończone - spojrzała na othella jak na idiotę - jasne, że nie chcę do ciebie wpaść. prędzej zaadoptowałabym sierotę z tajlandii - a brooke nie lubiła dzieci prawie tak jak ja.

- a ty tego nie robiłaś zupełnie celowo? pfff... z tego co pamiętam, to nie dosypywałem ci pigułki gwałtu do napoju, a nasza znajomość trwała jakiś czas.rozumiem, że jesteś wkurwiona, ale nie ma sensu się wybielać. - kochałaś mnie - stwierdził, spoglądając jej na krótko w oczy, a w tym momencie pewnie świat się zatrzymał *romantika*. w każdym razie ten ckliwy moment długo nie trwał, bo romantyczność i liryczność othella zaczynała i kończyła się na jego imieniu - gdyby puknął kogokolwiek innego, to też byś to przeżywała jak żyd okupację. z resztą, ja mam na lexie wyjebane już od jakiegoś czasu, niech sobie robią co chcą, mam to gdzieś - nie miał tego gdzieś w końcu oboje są, czy tam byli mu kiedyś bardzo bliscy.

-wiesz, że nie o to mi chodzi - pisnęła zirytowana i mało brakowało, a tupnęłaby nóżką w ramach okazywania swojego niezadowolenia - przynajmniej nie zrobiłam tego, żeby coś komuś udowodnić, albo się odegrać to się po prostu.. stało - ostatnie słowa wypowiedziała znacznie ciszej, cofając się o kolejny krok dalej od othella - i nie obchodzi mnie czy masz wyjebane na lexie, czy nie. nienawidzę jej i fryderyk doskonale o tym wie - ułożyła usta w podkówkę, wzruszając ramionami. naciągnęła czapkę na uszy, bo zaczynała marznąć - nieważne - machnęła ręką, gotowa na powrót do swojego mieszkania i zakopania się pod kocykiem z jakimś łzawym filmem albo dyskografią the cure.

- no to... co zamierzasz teraz z tyn zrobić? co z tym robimy brook? - zapytał, mając w sumie cichą nadzieję, że również będzie chciała się na nim zemścić w podobny sposób jak fryderyk na niej i othellu ;d - chyba się nie będziesz mazać jak baba, bo o to własnie im chyba chodziło - powiedział, wzruszając lekko ramionami, święcie przekonany do tego co mówi i chyba właściwie to miał rację. tak, czy siak othello zdawał się najlżej to znosić z nich wszystkich. pókłóci się, pokrzyczy, pobije, ale w sumie na tym się kończyło. reszcie swoich odczuć nie dawał dojść do głosu, bo by skończył w więzieniu za potrójne zabójstwo z premedytacją.

to byłby ciekawy wątek :p. albo prawie-morderstwo, żeby jednak nie zabijać 1/4 postaci z forum :p - nie wiem co z tym zrobię. a juz na pewno nie wiem co ty z tym zrobisz. chociaż podejrzewam, że masz to w głębokim poważaniu i po prostu kogoś przelecisz, przechodząc do porządku dziennego nad całą sprawą. trochę ci zazdroszczę - przyznała, ponownie obejmując się ramionami i zagryzając wargę. sama należała do wyjątkowo emocjonalnych osób, co zresztą było doskonale widać we wszystkim co robiła i w jaki sposób to robiła - i będę się mazać, bo mam prawo - burknęła, łypiąc na othella spode łba.

- naprawdę masz mnie za takiego bezdusznego, lejącego na wszystko gnojka? - zapytał, unosząc lekko brwi - nie do końca taki jestem, myślałem,że już znasz moją wrażliwszą stronę - powiedział, podchodząc do niej i odgarniając włosy z jej twarzy, uśmiechając się miło - jeśli miałbym teraz wybierać... - to wiadomo kogo by wybrał, więc nie dokańczał.w końcu był wściekły na lexie. w każdym razie ujął jej twarz w dłonie, głaszcząc kciukami jej policzki,po czym musnął lekko jej wargi. już się przyzwyczaił pewnie do tego, że ma do niego słabość, więc sobie to trochę wykorzystywał.

-czasami mam wrażenie, że twoja wrażliwsza strona jest tylko na pokaz, w celu zwabienia większej ilości dziewczyn - mruknęła, odwracając głowę, kiedy ją pocałował, jednak się nie odsunęła - othello, nie - mruknęła jak aktorka rodem z klanu albo innej mody na sukces. z jednej strony miała ochotę na jego pocałunek, co nie było żadną tajemnicą, z drugiej jednak wiedziała, że jedyny sposób na powrót do czegokolwiek zbliżonego do normalności jest nabranie dystansu do othella i tego co próbował z nią robić. w końcu zrobiła krok do tyłu, dotykając do ust opuszkami palców.

- ja już wybrałem - powiedział przybliżając się do niej, kiedy tylko się odsunęła, po czym ponownie ją pocałował, tyle, że tym razem już długo i namiętnie. na ten czas był pewny, że może spróbować z bruk raz jeszcze, gorzej, jeśli nerw na lex mu przejdzie, ale w sumie nigdy nic nie wiadomo, może jeszcze coś po drodze wymyślę. objął ją na dodatek ciasno, żeby mu przypadkiem nie uciekła i dalej się w nią wsysał.othello może był puszczalskim dupkiem, jednak potrafił sprawić, że lasia w jego ramionach czuła się jak w domu, och ach och.

-ja też już wybrałam - odpowiedziała, układając dłonie na jego torsie i starając się go od siebie odsunąć - othello! - pisnęła z wyrzutem, bo generalnie rzecz biorąc hamowała się wszelkimi możliwymi sposobami, nie chcąc ulec jego pocałunkom, bliskości i zapachowi, za sprawą którego dostawała pewnie przyjemnych zawrotów głowy - przestań - poprosiła więc, odwracając głowę tak, że co najwyżej mógł pocałować ją w ucho albo włosy, które je zakrywały. postanowiła sobie, że nie popełni po raz drugi tego samego błędu, nawet jeśli nienawidziła w tym momencie fryderyka, a othello ewidentnie ją kręcił. ho ho. sprzeczność, wszystko sprzeczność. nie, nie marność. chociaż to też. i jeszcze moje ulubione: groza, groza, groza..

othello był jednak ciut napastliwym skurczybykiem, więc kiedy odwróciła twarz, to całował ją w skroń.albo w ucho, z języczkiem, że aż mu wychodził drugim uchem, ehehehe, to było na maksa obrzydliwe, zobrazuj sobie to. - skoro już wybrałaś, to w czym problem? - wymruczał, muskając ustami jej szyję bez szalika, nie zwracając uwagi na przechodniów, ale to w końcu paryż, miasto miłości, więc wszyscy, którzy przechodzili obok nich się wzruszali. oczywiście do głowy mu nie przyszło, że mogłaby wybrać fryderyka, skoro już jej kiedyśtam deklarował miłość i miał ją na pralce. to drugie przeważało pewnie szalę, jak dla niego hyhyhy. w każdym razie mimo iż mógł się wydawać nieco upierdliwy, to to był jednak othello. może niezbyt urodziwy, w przeciwieństwie do frycka, który był śliczny jak dziewczynka, ale za to był mega seksowny xd

fuj. przez ciebie przypomniała mi się podobna scena ze strasznego filmu, tylko, że z penisem, więc dobrze, że othello użył jednak tylko języka - w tym, że nie wybrałam ciebie - odpowiedziała, a w tle można było usłyszeć dźwięk tłuczonego szkła, zdartą płytę i płacz dziecka. brooke w końcu się od niego odsunęła, korzystając z chwili jego zdezorientowania, bo zakładam, że jednak się zdziwił, że ktokolwiek może go nie wybrać, skoro miał tak wysokie mniemanie o sobie i fokle - ani fryderyka - dodała trochę ciszej, przyglądając mu się z zainteresowaniem zmieszanym ze smutkiem, bo mimo wszystko była to ciężka decyzja. pomyślała sobie, że czuje się jak pieprzona bella, a wcale tego dla siebie nie chce. kto by chciał!

ofuu, nie przypominaj mi tego. w ogóle oglądanie serii strasznych filmów to strata czasu i przez to tylko ma jeszcze większego dałna - odsunął się od razu, kiedy powiedziała mu o tym, że nie on jest jej życiowym wybrankiem. ZŁAMAŁA MU SERDUSZKO. dzizas, przypomniał mi się płaczący marszal, spłakałam się przez to. w każdym razie othello nie płakał jak marszal, ale po jego minie widać było, że go to dotknęło. kiedy powiedziała, że nie wybrała również fryderyka, to już sam nie wiedział co ma o tym wszystkim myśleć - no to kogo kurwa?! - zapytał, nieco podnosząc głos. w końcu MIAŁ ZŁAMANE SERDUSZKO.

nic mi nie mów. też ryczałam jak bóbr. zjebali tym, bo himym miał być zabawny, a ten odcinek był okropny ;c - nie krzycz na mnie! - krzyknęła, co nie miało większego sensu, skoro sama również podniosła głos. cofnęła się o kolejny krok, łapiąc za głowę - nie wiem, okej? nie wiem! - pokręciła głową, opuszczając dłonie wzdłuż ciała - nie mam pojęcia - zakończyła cicho, sprawiając wrażenie jeszcze bardziej kruchej i malutkiej niż była w rzeczywistości. rozczulający widok. ah oh. swoją drogą w tym momencie brooke naprawdę nie wiedziała czego chce i najchętniej porozmawiałaby o tym z clementine, która z tego co pamiętam była jej najlepszą przyjaciółką, ale jak wiadomo było to niemożliwe, skoro ta lasia tu już nie gra. poczuła się więc wyjątkowo samotna i fokle.

- ok, rób jak uważasz - mruknął wściekły,po czym obrócił się na pięcie i zaczął iść w nieznanym nikomu kierunku. gdyby w tle leciała jakaś ckliwa melodyjka, a othello poruszałby się w trybie slow motion, to wyglądałoby to tak, jakby odchodził na zawsze, ku zachodzącemu słońcu, które swoją drogą już dawno zaszło. jeśli bruk za nim nie pobiegnie, to pewnie pójdzie topić smutki w łyski moja żono.

drgnęła, bo chciała za nim pobiec, jednak ostatecznie tego nie zrobiła, odwracając się i ruszając w przeciwnym kierunku.