brooke kręciła się niespokojnie po pokoju, przez co pewnie zaraz wydepcze dziurę, spadnie do sąsiada, który notabene był seksowny i hojnie obdarzony przez naturę jak ten ziomek z seksu w wielkim mieście, dante, na ktorego leciała samantha. piszę jak konor, wybacz, wybacz proszę . w każdym razie w końcu wykręciła numer do othella, bo był pierwszą osobą, która przyszła jej w tej chwili do głowy, co było raczej kiepskim znakiem, ale nie mogła nic na to poradzić. była jak bella, a othello był jej jacobem. albo edwardem not decided yet.

othello nawet nie spojrzał na wyświetlacz, tylko od razu odebrał telefon. może na jakiś czekał. - hallo?

dlaczego twarz lajonela mnie zawsze bawi? brooke pewnie zanuciła hallo is it me you're looking for, albo nie, bo othello jeszcze by się napalił i co by było. milczała przez moment, jednak mógł słyszeć jej przyspieszony oddech rodem z horrorów - othello? - zapytała w końcu brzmiąc na zaskoczoną, chociaż doskonale wiedziała, że to do niego dzwoni, bo nie była aż tak tępa, żeby mylić numery. opadła na łóżko, odgarniając włosy z twarzy wolną ręką.

- brooklyn? - zapytał. on był zaskoczony, co było można wywnioskować w jego głosie. słyszał jej przyspieszony oddech i od razu pojawiły się u niego myśli nieczyste. niestety to był tylko othello, a on zawsze myślał o nie wiadomo nawet czym (borze, to zdanie było tak mądre i głębokie, że literacka nagroda nobla już na mnie czeka) - co ty tam robisz? - zapytał podejrzliwym tonem i uśmiechnął się głupio sam do siebie. może był tępy i dyszenie nie kojarzyło mu sie z horrorami i dementorami tylko z czymś innym. ;d

-fryderyk miał wypadek - wydukała, pewnie zabijając jego nieczyste myśli w zarodku, chyba, że był fanem uprawiania seksu ze swoimi eksprzyjaciółmi płci brzydkiej, rozwalonymi w drobny pył przez samochód. przycisnęła słuchawkę do ucha, zaciskając powieki, które od razu rozchyliła, bo znowu pojawił się jej przed oczami niezbyt przyjemny widok. zagryzła wargę, chyba odrobinę mocniej niż powinna, bo aż zabolało przez co cicho pisnęła, co mogło zostać odebrane jako jakiś wyraz rozpaczy.

westchnął ciężko, kiedy wspomniała o fryderyku - dlaczego mówisz o tym mnie? to nie ja jestem jego dziewczyną, by trzymać go za rączkę, więc powodzenia życzę - już miał odłożyć słuchawkę, ale tego nie zrobił. po ułamkach sekund ciszy zapytał, już nie ironizując - coś mu się stało? - zapytał tylko, mając nadzieję, że poślizgnął się na lodzie i złamał sobie rękę, albo wjechał sankami w drzewo, tak jak michał dzisiaj, ehehe. gdyby tak było, to by się nawet ucieszył, że dostał za swoje.

widziałam kiedyś jak jakiś dzieciak wjechał sankami w drzewo i to było okropne i już nigdy po tym nie jeździłam na sankach. przemilczała docinki othella, nie chcąc mu w takim momencie tłumaczyć, że przecież ona też nie jest jego dziewczyną i po ich ostatniej rozmowie była daleka do ponownego objęcia tego stanowiska. na myśl o tym ścisnęło ją w gardle, więc milczała dłuższą chwilę - nie wiem.. wyglądał jak na tych okropnych filmach z PO.. - zakryła usta dłonią, drżąc ze zdenerwowania.

- powieszmi w końcu co się z nim stało, czy nie? - zapytał nieco poirytowany - sam nie zgadnę, a gadka o filmikach z po mnie trochę uspokaja, bo u mnie się oglądało słoneczny patrol, więc jeśli fryderykowi jakiś rekin nie odgryzł połowy ciała, to nie wiem po co dzwonisz - oznajmił chłodno. to smutne, że zamiast zareagować tak jak marszal, barnej, robin i lili i pobiec czym prędzej do szpitala, othello udaje, że go to nie obchodzi.

-przepraszam, że nie umiem ci powiedzieć co się stało, ale ciężko się skupić, mając przed oczami fryderyka rozbijającego głową szybę samochodu, który w niego wjechał - krzyknęła prosto do słuchawki, mrugając kilkakrotnie kiedy już to zrobiła, bo nie podejrzewała siebie samej o taki wybuch histerii i złości w jednym. miała nadzieję, że othello przez to nie ogłuchnie, chociaż w sumie to nie jej sprawa - sama nie wiem po co dzwonię, pa - dodała, chcąc się rozłączyć i pogrążyć w żałobie, bo dalej myślała, że frycek leży w kostnicy.

othello zamilkł na chwilę po jej wybuchu. w sumie teraz dopiero zdał sobie sprawę z powagi sytuacji. - gdzie teraz jest? - zapytał, jeszcze zanim zdążyła się rozłączyć. pewnie mu zrobiło się trochę głupio i zazczął się autentycznie martwić o frycka, skoro przyjebał w samochód.

-nie wiem - odpowiedziała, przez co zrobiło się jej odrobinę głupio, ale nie pojechała razem z fryckiem do szpitala, wybierając opcję ze schowaniem się w swoim mieszkaniu - myślisz, że nic mu nie jest? - trochę głupio, że to ona go o to pyta, skoro była na miejscu wypadku o powinna wiedzieć więcej. no właśnie, powinna. co nie znaczy, że wiedziała.